sabahtan akşama kadar gözden uzak kaldım
farkında değildim bana ne olduğunun
daha sağ idim,güç bela ayakta kalabilmiştim
kısacası,yırtmıştım

bir ses duyacaksınız
ağzımdan çıkan
çok zaman geçirdim
tersyüz edilmiş halde
tenim soğuktur
insan dokunuşlarına
bu kanayan kalp
atmıyor yeterince

mırıldandım sessizlik yeminini ve şimdi
duyamıyorum sesli düşünsem bile
ışıkla söndürüldüm,geceyi yakıyorum
bürünüyorum onun karanlığına boş bir gülümseme ile

sürünüyorum gerisin geri yaşama
sinir sistemim tamamen altüst
tersyüz oluyorum

ona bir bakın şimdi
daha solgun nedense
fakat kendine geliyor
tıkanmaya başladı
çok uzun süre geçti konuşmayalı
benim ağzımdan çıkan sözcükleri pekala duyabilir

ve bu sözcüklerle görebiliyorum
net olarak ardından beni saran bulutların
biraz zaman tanıyın,sonra söylerim adımı
şimdi duyabiliyoruz kendimizi yeniden

dayanıyorum
güne
tüm bulutlar
rüzgarla sürüklenip gitmişken
seninleyim şimdi
söyleyebiliyorum adını
şimdi duyabiliyoruz
kendimizi yeniden

kıvrılmış bir köşeye
fakat hala tireşiyor ekran
sonu gelmeyen bir çöp akışı ile
lanetlemek için bu yeri
rastlantısal görüntüler denizinde
kendini yok edici hayvan
bekliyor dalgaların kırılmasını

duruyor eşikte
ateşli bir öfkeye kapılmış
ve cehenneme fırlatılmış olarak o
lanetleyecek bu yeri
çılgın gibi saldırıyor dört bir yana ve hala titreşiyor ekran
bekliyor alevlerin sönmesini

kendimi beceriksiz,ahmak ve kendi hayatının kontrolünü tamamen kaybetmişi biri gibi hissediyorum.önceden reddettiğim herşeyi şu an küçük düşme uğruna bile olsa kabul edebilirim sanki.siz bilmiyorsunuz ama şu an karşımda biri var dursun da bana cevap versin diye bekliyorum ama o cevap verebileceğini söylese bile pek sallamıyor.kısa bir tabii ve arkasından gelen uzun süreli sessizlik içinde öylece bekliyorum.aslında haklı bunu yapmakta ama ne bileyim sanki bunu yapacak biri değil gibiydi.