birileri vardı hayatımda ve de onların kokuları..
ne yazık ki zaten kokuya hassas olduğum için unutamadım o kokuları
şimdi biryerlerden esen rüzgar daima burnumun ucunu okşuyor o kokularla
bilemedim aklımda kalan kokular mı yoksa kokuların sahibimi
sahiplere ait anılar mı kokulara ait anlar mı
ve alıştıramadım kendimi her seferinde dönüp acaba mı diye bakmaya
her ne kadar o anda orda olmaları imkansız olsa da ,o an o kokunun sadece onlara ait olduğunu zannediyorum anlık olarak
ve uzak tutmak istemiyorum kendimi bu histen
belki olur da dünyaya ait tek algım burnum kalır da, ihtiyacım olanları belki sadece burnum yardımıyla bulabilirim diye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder