Leonard Cohen

ilk defa dikkatimi yeni çıkan "live in london " dvdsi ile çekmişti cohen.sonra tabii ki dvdyi almadan önce internetten indirip deneme dinlemesini yaptım.ve bayağı beğendim.hatta neden bu kadar genç keşfettiğimi sorarak kızdım kendime.bence tam bir uzun yol şarkıcısı cohen.arabanla yolda giderken sessiz sakin dinleyip bir elinde de çayını yudumlayarak sakin sakin sürüceksin arabanı.ha tabii yanında bir de hayat arkadaşın olsa hiç fena olmaz.neden mi? neden bilemedim ama bu adamı her dinlediğimde hep bir kız arkadaş hayali beliriyor kafamda.sanırım o yüzden :) belki kendisini ve tarzını kafamda etiketlerken,tutup bob dylan ve joan baez'in yanı başına koyduğum içindir.zaten hepsi halk ozanı değil mi? ha burda şunu sormak da lazım.bizim halk ozanımız kim? aşık veysel,deli nezihi,şapşal şinasi falan..te allahım...neyse

daha önemlisi şu soruya gerçek bir cevap bulabilmek isterdim:acaba neden ben her cohen dinleyişimde ağlamak istiyorum.o kadar da hüzünlü değil şarkıları.anal sexten falan bahsediyor ama ben adama bakıp ağlamak istiyorum işteçsanırım o kadar yaşlı olmasına rağmen hala sahnede olması ve o hafif seken ve aksak çalışan bedeniyle enstrümanların hızına uymaya çalışmadan sakin sakin kendince dans etmesi yüzünden.bir de şarkı sırasında cohen susup,sırayı solo atacak ya da arayı dolduracak müzisyen arkadaşlarına bıraktığında onlara öyle bir bakış atıyor ki her seferinde...umarım konserine gittiğimde aynı bakışı bana da atar..

ha evet az önce konserine gitme kararı aldım..sanırım 1-2 ya 4-7 ağustos tarihleri arasında bi zaamanda.istanbul harbiye açık havada.ama kesinlikle 3 ağustosta değil..