az önce annemle konustum,uzun zamandır konuşmuyorduk,ne zaman da konuşsak kavga ediyorduk,o yuzden aramamaya karar vermiştim.yine dayanamadım,aradım.keşke aramasaydım;
onun yaptıklarını artık doğru bulmuyorum,eskiden de yaptıklarından doğru bulmadığım şeyler olurdu ama karışmazdım hem onlar bu kadar fazla değildi.artık bazı şeyleri mecburiyetten yaptığını biliyorum ama kabullenemiyorum çünkü ona yapılanları kabullenemiyorum ama ne de olsa kendi hayatı,ne de olsa beni ilgilendirmez.ama artık yaptıklarının beni de etkilediğini düşündüğüm için kendimi tutamıyorum.ona da bunu söylüyorum.hatta söylemekle kalmıyor,bu kararların karşısındaki duruşumu sergiliyorum.acaba yanlış mı yapıyorum? onun hayatına bu kadar karışmak ya da karışmamak konusunda değil çekincem.sadece acaba kendim dışında gelişen ama her haliyle beni de etkileyen konularda bu kadar sert bir duruş sergilememeli miyim diye duşunuyorum?acaba ilerde pişman olur muyum? pişman olmam ama tükürdüğümü yalar gibi hisseder miyim?