nedendir bilmiyorum ama şu an benim için bir takıntı haline geldin.erkeklerin gün içinde kaç kere ne düşündüğünü bilmiyorum ama ben gün içinde en az 50 kere seni düşünüyorum,hatta bazen sana denk gelmek için yolumu bile uzatıyorum.
Nerden yerleştin zihnime bilmiyorum fakat orada kendine çok sağlam bir yer edindiğine eminim.en azından şimdilik.yoğunlaştıkça programımın seni de tekrar unutmak zorunda kalacağım ne de olsa.
Nedendir bilinmez ama bu sefer doğru olanı yapıyor muyum diye çok sorguliycam kendimi.huyum suyum değişmeyeceğine göre,karar verme şeklimin ya da karar verme mekanizmamın değişmesi lazım sanırım.bilmiyorum belki de ikisi de aynı şeydir,ama şu anda sanki zamanında seninle kaybettiklerimi şimdi sensiz kazanamayacakmış gibi hissetmeye başladım.
Ama bunun doğruluğuna asla güvenemeyeceğim sanki.
internetten seni aratıyorum.telefon numarası yazmıssın yurttan mı aramalıyım seni yoksa araba aldın da arabana mı denk gelmeyi beklemeliyim sence?