dışarda şimşek çakıyor,gürültüsü ise şimşeği fark etmeyenlere yagmurun haberini getiriyor. Blki şu an bir yerlerde kimileri yagmur altında ıslanmaktan zevk alarak yumuşak ve yavaş adımlarla ilerliyor,yagmurun tek bir damlası saç köklerinden alınlarına inip gözleriyle buluşana ve göz yaşlarını oluşturana kadar. Kimileri de ne yağmuru ne de ıslanmayı seviyor..sanırım onlar ağlamaktan da korkanlar oluyorlar.bense oturmuş yağmuru bekliyorum.acaba yatağımda uzanmışken tepemden aşağıya yağsa.tam odamın içinde.Nasıl hissederdim ?

insanlar gitmeye başladılar fark ettiniz mi ? ve dahası da gelecek.ama gidenler değil gelenler.dahası gelecek olan, daha da fazla insanın gidcek olması.ben de gidiyorum.ama benim ki daha yakın.şimdilik.birkaç adım öteye gidiyorum.yapamadıklarımı yapabilmek yapmak istemediklerimi yapmamak için.en azından bir kez daha.yapmak istediklerim ise birer yığın olarak karşımda.umarım hepsini yapabilcek vaktim olur.

Vedalar acı ve keder yüklü olmak zorunda değiller.aslında onlar da birer mutlu hayatın başlangıçları.ama nedense insan o an mutlu olmasına rağmen,iş ayrılığa gelince biraz karamsar havayı katıyor yaptıklarına, istemeden de olsa.

benim veda şeklim ise bambaşka.oturup geçmişi düşünmek,en sevdiğim şarkıları dinlemek.geleceği düşünmek mutlu olmak.geçmişi düşünüp üzülmek. ve önemli parça hayatımdaki.sanırım müzik.sevdiğim müzikler.bana kalsa beni ben yapan,etrafımdakilerle onlar farkında olmasa bile kurduğum bağı sağlayan,onlarla konuşmamı şeklillendiren,kafamda ilk notlarını verdirten notalar bütünü.işte bu yüzden şimdi de gidip müzik dinleyeceğim.sadece müziği.yazdığım notlarda geçen dizeler,öptüğüm,kokladığım,sarıldığım,güldüğüm ve aynı zamanda üzüntülerimi paylaştığım müziği.bakalım bu sefer nerelere götürecek beni ?