benim çok hoş bir odam var.sanırım evdeki en küçük oda.benim de en az kullandığım oda bu aynı zamanda.ama en çok da sevdiğim oda.daha önce burayı ne kadar az kullanıp,ne kadar az eskitirsem o kadar çok seveceğimi fark ettim.şimdi gene burdayım.çünkü salonda bana yatmaya yer yok.ama burası içinde barındırdıklarıyla tam anlamıyla yuvam gibi.bir kuşun yuvasını sahiplenmesi gibi sahiplenmişim burayı.ve buraya gelmeden daha 2 saat önce salonda otururken buraya geleceğim anı düşünüp ,heyecanlanıp,mutlu bile olmaya başladım .ve içine girer girmez beni tekrar birşeyler paylaşmaya,düşünmeye ve gülmeye sürükledi. çok seviyorum burayı ve içindekileri evet,tıpkı burada yaşayan ve beni hep aza kanaat etmeye,kendi başıma ayakta durmaya,hayattan bu kadar çok şey istememeye teşvik eden sahibi gibi