öfke harbi

evet gördüler kızgın beni gördüler su anda saat 06:48 evet sabah 06:48 ve mart ayının 11 i.Bütün gece boyunca onlarla beraberdim. Saat 10 da oyun oynamaya başladık ve yaklaşık 30 dakika önce oyun bitti gayet de eğlenceliydi.önce pokerle başlayan oyun sonra batakla devam etti.oyun bittiğinde sadece odamda tek başıma kalmak istiyodum. Gayet güzellikle diğer odada yatmasını rica ettim ve kabul etti.Sonra ben tuvalete gittiğimde işler değişti nedense kendini odama kitledi.Ben burda yatcam dedi..öylece bekledim.odamdan bilgisayarımdan uzak olmayı kabul etmiştim.Eğer güzellikler
rica etse belki de diğer odada ben yatardım.Sorun değil zaten dün gece salonda yatmıştım,tek kişilik koltukta uyumuştum ve her yerim ağrıyordu,doğru hatırlıyorsam geçen gece de salonda yatmıştım.Evet odamın rahatını(yatağımda yatıp şu anda abidik gubidik düşünenelr ! düşünmeyin wilcommen sie zu meinem bett) ,istanbul da bile aradığım çift kişlik yatak konforunu özledim.çift kişilik yatağımı kimseyle paylaşmam.demiştim,rica etmiştim..önce kitledi odayı , sonra balkondan girmeye çalıştım balkonu da kitledi.sonra bagetleri kapı aralığından fırlattı.Ne anlamı var kapı aralığından baget fırlatmanın ? belki saçma bi açıklama ama ben bagetlerime ve bana özel olan eşyalarıma kimsenin dokunmasını istemem.bugüne kadar size laf etmediysem bilin ki size değer verdiğimden.Ama şu anda çok rahatsız oldum.kapı aralığından fırlayan bagetler ,kendi odama benim dünyama ,geceleri saatlerce hayal kurduğum yere giremiyordum.Orası diğer birkaç parça gibi benim hayata tutumma yerim,bana daha cok saygı göstermelisiniz kısaca.kendi in'ime girebilmeyim izin istemeden.sonuç ne oldu.Ben bi sinir krizi geçirdim ! önce o herkesin bilgisayar dediği telefonu fırlattım sanırım şu anda bozuk ya da kırık.Çünkü kapımdan seken telefon çama carptı.Sonra kapımı kırdım..kapı açıldı ,odama girdim ve dışarı kovdum,hem de hakaret ederek..istermiydim ? istemezdim. pişmanmıyım değilim.Üzgün müyüm evet üzgünüm.çünkü yapmak istemezdim ama öyle oldu işte su an odamdayım ve burda olmak beni rahatlatıyor.Beni tanımaya calışanlar ya da tanıdığını zannedip aslında tanımayanlar benim bu sinir patlamalarımı çok iyi bilirler.Ama herkes kaldıramaz bunu.2 yıılık hayat arkadaşımı bu yüzden kaybettim ,kontrol edemediğim anlık sinir patlamalarımın yüzünden.Ama onun hayatımdan tamamen çıkması bana bu kötü yünle yaşamayı öğretmişti.Artık sinir patlamasını yerine ağlıyordum.En çok kimin yanında ağladım.Hala ona ne kadar değer verdiğimi bilmeyen başka bir insanı yanında ama o kaldıramadı sanırım küçümsedi beni..Burak ve şafak kaldırdı,ibrahim'i nerdeyse dövecektim ki haksızdım,sonra özür dilemeye gittim ve işte aradığım cevabı buldum : abi sen böyle bir adamsın ,ben senin o kötü yanını biliyorum kafanı takma.Şimdi ben bu insanları nasıl diğerlerinden üstün tutmayacağım ? başa bir konuya girer gibi oldum dönüyorum geri
.Neyse umarım bir sorun yaşamayız da kaldığımız yerden devam ederiz.Şu anda yatağımda yaziyorum.Sakinim elim ayağım titremiyor.Telefonuma da baktım kalem yamulmuş sadece.Ama telefonun kalemini de elimle düzelttim içinde çelikbir tel varmış meğer..
işte benim anlık öfke krizlerrim,ama arkasından gelen üzüntüyle kısa sürede sakinleşiyorum..Beni tanımayanlara not: bir kedi olduğumu iddia eden onca insana ,ben aslında bir çoğunuzdan daha asabiyim açaba doktoramı gitsem ? ilaç milaç ?